Bad Bentheim,29nov12
Veldwerk memoire

Veldwerk subsidie: Ministerie OKW & Shell

Daarmee eerst de openstaande krediet-rekeningen bij bakker, groenteboer, slager en drankenhandel vereffenen. Dat gaf een prachtig, edel gevoel.

Auto van mijn ouders kunnen lenen: Daf, model Daffodil, bekende standaardkleur zeegroen. Geen Chinese eigenaar. Volgepakt met oude dubbeldaks Denigtent (katoen), schuimmatrasje (geen sophisticated gedoe over thermo- en vocht-isolatie), donzen slaapzak, rugzak, veldkleding (spaanse Pallabrousse, korte broeken, benzine brander, bakpan voor geologen-omelet (goedkope variant van spaanse), pastic borden, ijzeren bestek, zaklamp,kaarsen, vakliteratuur (Pannekoek, Brouwer), echte literatuur (Simenon, Mickey Spillane – The girl hunters) enz. enz.

Op pad naar Spanje. Schakelkunst niet nodig met de beroemde Variomatic (DAF patent). Een hele opluchting, want het jaar ervoor, als meeloper van Henk Evers was mijn wegrijden bij een Shell of Total pompstation onder de kritische blikken van de pompbediendes in Henks 2CV altijd een beschamende zaak (onervaren bedienen van de schakeling leidde zonder falen tot een sterk huppende beweging van het achtereind van de eend). Mijn verschijnen met een DAF ging in die jaren ook niet onopgemerkt voorbij: het geluid van de Variomatic was nogal ongebruikelijk.

Na twee dagen (er waren nog geen autoroutes met peage) kwam je in Spanje (na allerlei serieuze controles door de aduaneros en de guardia civil).

Dan een halve dag langs de smalle, bochtige kustweg(toeteren voor elke bocht) langs allerlei kleine vissersplaatsen tot je bij Villaviciosa (meen ik) linksaf de Cantabrische bergen in ging op weg naar de Puerto de Pajares, onverharde steenslag-weg, vrij stijl omhoog. Dit was merkbaar geen geschikte route voor de DAF. Het Variomatic geluid (normaal vaag, zachtjes huilen) werd luider, de snelheid nam af, meer dan te verwachten bij de te nemen helling. Na een half uur traag omhoog zwoegend – in het vallende duister al ingehaald door een lawaaiige oude Spaanse vrachtwagen – begon de brave DAF vreemd branderig te ruiken. Veel lawaai en nagenoeg stilstand. Aan de wegrand geparkeerd onder de motorkap gekeken met zaklamp (de DAF heeft natuurlijk geen ingebouwde lamp onder de motorkap): Niets bijzonders te zien, veel bijzonders te ruiken.

Als inventief en creatief geologie-student een stevige tak afgebroken van een (niet op de rode lijst van beschermde planten staande) boom; deze op lengte gesneden en toen, naast de DAF lopend (dus auto 80 kg lichter), met open bestuurdersdeur met de stok op het gaspedaal duwend, zelf tegen de deur aan duwend de DAF met ongeveer 3 km per uur verder omhoog geduwd (door meerdere vrachtwagens met verbaasde chauffeurs ingehaald). Na geruime tijd op de pas aangekomen. Daar na een rustpauze weer plaats genomen in de auto achter het stuur en ontspannen (zowel ik als de DAF) naar beneden gereden.

Hans Staal