Jullie dachten natuurlijk dat we op een kogelrond hemellichaam woonden. Mis!
“Een ding weten we zeker… de bekende bewoonde wereld is Plat, Vlak, een Vlakke Wereld. We houden vol dat wat vandaag de dag ‘Wetenschap’ en ‘wetenschappers’ genoemd worden bestaan uit dezelfde bende medicijnmannen, tovenaars en verhalenvertellers voor het gewone volk. ‘Wetenschap’ bestaat uit een vreemd, occult verzinsel van warrige theorie-theologie … niets te maken met de echte wereld van feiten, technologie en uitvindingen, hoge gebouwen en snelle auto’s, vliegtuigen en andere Echte en Goede dingen in het leven; technologie is niet verwant aan het web van idiote wetenschappelijke theorieën. ALLE uitvinders zijn anti-wetenschap geweest. De gebroeders Wright zeiden: “Wetenschaptheorie hield ons jaren bezig. Toen we alle wetenschap uit het raam gooiden, begonnen te experimenteren en ervaren, toen vonden we het vliegtuig uit.” Alle vliegtuigen vliegen trouwens vlak over deze Platte Aarde.“
Dit zijn woorden van Charles K. Johnson in een nieuwsbrief van de International Flat Earth Society. En natuurlijk speelt ook de overheid onder één hoedje met die zogenaamde wetenschappers. Want het mag duidelijk zijn dat onze regeringsleiders wel degelijk weten hoe het écht in elkaar zit. Kijk maar naar de vlag van de VN:
Want zo ziet ongeveer onze Aarde er uit: de (magnetische) noordpool in het centrum en een ringwal van ijs en sneeuw die de buitenrand vormt.
Al in de jaren 60 van de vorige eeuw hadden we een landgenoot die hetzelfde wereldbeeld voorstond: Klaas Dijkstra. Ik kreeg een boekje van zijn hand van mijn tante cadeau toen ik in het begin van de middelbare school zat. Dit is dat boekje dat ik nog steeds koester:
Dijkstra schuwde het indertijd niet om zijn ideeën in lezingen met een groter publiek te delen en vervolgens in discussie te gaan. Hij heeft indertijd zelfs de Mijnbouwkundige Vereniging bezocht met een voordracht. Wat mij vooral aantrok waren zijn eenvoudige weerleggingen van de bekende bewijzen van een ronde aarde die ons op school waren verteld. De enkele kunstmaan, spoetnik of ander menselijk ruimtevaartuig cirkelden in een min of meer equatoriale baan boven de platte aarde. Simpel als dat. In de ogen van Dijkstra was het onmogelijk een satelliet te lanceren, die over beide polen zijn rondjes draaide. Die satellieten waren er toen nog niet. En wat tegenwoordig de NASA ons doet geloven, is natuurlijk allemaal fake nieuws.
Het is een merkwaardig fenomeen van deze tijd dat wetenschappers worden weggezet als kwakzalvers en sprookjesvertellers en overheden met hun organisaties in één groot complot zijn betrokken. Allemaal om het ‘volk’ dom te houden, of op zijn minst op het verkeerde been te zetten. Bas Heijne heeft in zijn recent verschenen boek ‘Mens/onmens’ een interessant essay geschreven over dit verschijnsel, dat vooral het laatste decennium een grote vlucht heeft genomen. We zien dat nu ook weer bij de discussies rond het coronavirus. In de woorden van Heijne:
“…..het gevoel dat een feitelijke, wetenschappelijke blik op de wereld die wereld van haar betekenis heeft ontdaan – iets wat alleen door emotie en geloof weer hersteld kan worden. Een geloof dat feiten ondergeschikt aan beleving maakt.“
En een paar pagina’s verder
“Klimaathysterie, klimaatreligie – typisch verwijten van deze tijd. Het is de ander die niet-rationeel is, die bewust of onbewust feiten negeert of manipuleert. Zoals iedere partij in een verhitte discussie roept dat de ander zich verlaat op nepnieuws, zo is het de ander die zijn argumenten ontleent aan wetenschap, die totaal gekleurd is door emotie en verdwazing.“
Jullie zullen wel denken, begint die Minnigh nu echt achter de ‘flat earthers’ aan te lopen?
Nee, het kan namelijk nog veel gekker. Want de aarde is niet plat! Nee, de aarde is hol!!
Het was John Cleves Symmes (1780 – 1829) die had bedacht dat de aarde hol was. Er bestonden verschillende schillen en binnenin was het ook bewoonbaar. Dit was zijn model:
In zijn tijd was er nog weinig van de polaire gebieden bekend en dat onbekende voedde natuurlijk de fantasie.
Ho, wacht even. Het was natuurlijk voor Symmes en zijn volgelingen bepaald geen fantasie. Hij heeft vele malen gesmeekt bij het Amerikaanse congres om een expeditie naar de poolgebieden te financieren.
Van die expeditie is het nooit gekomen, maar de ideeën hebben wel geleid tot een reeks boeken, waarvan sommige niet de minsten. Het begon met de roman ‘Symzonia, voyage of discovery’, van captain Adam Seaborn. Het is nooit duidelijk geworden welke persoon er achter dit pseudoniem schuilt.
Het verhaalt over een reis naar het diepe zuiden, en voorbij de 80ste breedtegraad was weer open en ijsvrij water gevonden (de zon schijnt daar immers 24 uur per dag in de zomer), waarna alleen de kapitein door had dat hij geleidelijk de verwachte opening in voer en weer langzaam naar het noorden bewoog. Hij zag dat aan de stand van de zon. En uiteindelijk ontdekte hij daar binnen een volk dat buitengewoon intelligent was met een hoogstaande cultuur en in een utopische maatschappij leefde en waar goud natuurlijk een waardeloos, veel te zacht metaal was.
Op internet blijkt dat wel ieder jaar van dit boek een herdruk verschijnt. Dus aftrek genoeg. Dit boek is overduidelijk een inspiratie geweest voor zowel Melvins ‘Moby Dick’, alsook ‘De fantastische reis van Arthur Gordon Pym’ van Edgar Allen Poe. En in een land waar wetenschap en kennis als fake wordt weggezet en onzin als de waarheid wordt verkondigd, begrijpen jullie dat die holle aarde ook nu zijn volgers heeft. Een modern beeld van het binnenste:
En natuurlijk toch ook een foto van die vermaledijde NASA, waar overduidelijk het gat (dit maal bij de noord pool) is te zien. En daarmee is meteen ook het noorderlicht verklaard. Die mysterieuze aurora, ook al zo’n onbegrijpelijk fenomeen. Die straling komt namelijk uit dat gat!
En beste lezers, dit is echt geen flauwekul. Kijk naar het volgende dat afgelopen jaar op het internet verscheen:
Goed, na al deze buitengewoon interessante en wetenschappelijk onderbouwde theorieën, toch maar terug naar dat nepverhaal: De aarde is rond. Maar hoe rond eigenlijk en wat is de lengte van de straal of de omtrek dan?
Erathostenes (240 v. Chr.) heeft op ingenieuze wijze de omtrek van de aarde berekend. Op 21 juni stond de zon loodrecht boven de stad Syene. Op dat zelfde moment in Alexandrië week de stand iets af van het loodrechte. Aan de hand van de afstand tussen Syene en Alexandië en die minieme hoekafwijking berekende hij dat de omtrek van de aarde 250.000 stadiën was. Het is niet helemaal duidelijk wat een stadium in ons metrisch stelsel is, maar men neemt nu aan dat 1 stadium = 157.7 meter is. En zo blijkt dat al in die vroege oudheid de Grieken een omtrek van de aarde hadden berekend van 39.500 km. De omtrek van onze evenaar is thans bekend met een lengte van 40.070 km. Erathostenes zat er verrassend dicht bij.
Ook onze landgenoot Willebrord Snel van Royen (1580-1626), ook wel bekend als Snellius heeft allereerst zeer nauwkeurig de afstand bepaald tussen Alkmaar en Breda met de door hem ontwikkelde techniek van driehoekmetingen met behulp van zijn kwadrant (we kennen dat nog uit het Boerhave museum), om daarna de omtrek van de aarde te berekenen: 38.653km (een onderschatting van 3,5%). Al eerder was een dergelijke berekening door Fernel in Frankrijk gedaan, gebaseerd op de afstand tussen Amiens en Parijs.
Misschien dat die onderschatting van Snellius, Fernel en ook van Erathostenes wel het gevolg is van het feit dat de aarde niet helemaal kogelrond is. Al deze metingen waren immers langs een noord-zuidlijn gedaan. Volgens Newton was de vorm vergelijkbaar met die van een mandarijn, terwijl Descartes meer aan een citroen dacht.
Ook Huygens was in de lijn van Newton. In de negentiende eeuw is duidelijk geworden dat de aarde inderdaad enigszins is afgeplat aan de polen, hetgeen redelijk overeenkomt met een omwentelingsellipsoïde (een gevolg van de draaiing van de aarde). De afplatting is echter te gering (de straal is ca. 21 km korter dan bij de evenaar) om dit vanuit te ruimte te kunnen zien.
Maar is die straal en omtrek wel zo vaststaand? In het midden van de vorige eeuw waren verschillende wetenschappers, die de expanding earth-theory (of growing earth) aanhingen.
Door mineraalomzettingen kreeg de aarde een groter volume en dit zou behalve allerlei zeespiegelveranderingen, ook het uiteendrijven van de continenten verklaren. Subductie bestond in dit model niet. Het mag duidelijk zijn dat deze hypothese alleen nog als curiosum bestaat. Ik heb geen fanatiek clubje aanhangers gevonden.
Maar als de aarde zou kunnen expanderen, kan die wellicht ook krimpen. Lang geleden zijn de gebergtegordels op aarde hiermee verklaard. De aarde werd een soort uitgedroogd en verschrompeld appeltje. Ongetwijfeld zal in de vroege historie van onze planeet er krimp hebben opgetreden als gevolg van afkoeling. In het Journal of the Geological Society heeft G.M. Lees in 1953 nog een artikel gepubliceerd: The evolution of a shrinking earth. Met de komst van plate tectonics is ook dit idee samen met de pulsating earth de prullenbak in verdwenen.
Maar dat de aarde een nette afgeplatte bol is, is nu ook weer niet het geval. Als je naar de zwaartekrachtverdeling op aarde kijkt (m.a.w. is een kilo wel overal op aarde een kilo) dan blijkt onze planeet toch een bultig ding:
Dit werd niet lang geleden nog eens bevestigd in een artikel in de Scientific American:
Maar goed, dat de aarde rond is, is voor ons geologen geen verrassing en twijfel is uitgesloten. Hoewel ………
Water ligt toch altijd horizontaal (immers een waterpas!) en met die omwentelingssnelheid van de aarde was al dat water er toch al lang afgeslingerd?
Leo Minnigh