Schetsmatige aantekeningen over Michel Furstner (1936-2017) n.a.v. zijn overlijden in Spanje (een oude liefde van hem). Opgesteld door M. Fischer ten behoeven van zijn jaarclub, maar wellicht ook interessant voor een breder publiek.
Michel was een van onze meest briljante Minerva-jaarclubgenoten, hij was werkelijk héél begaafd. Ik zal terloops een paar punten noemen en ben daarbij ongepast openhartig. Bovendien heb ik slechts een zeer beperkte kennis over zijn latere levensloop. Ik waag het er op.
‘Familie’
Vader (uitstekend zakenman), moeder (van Duitse origine en met vreemde zweverige trekjes: “De lichtdragers let goed op hen Maarten!”) zusje Wivan (zweverig –kabouters bestaan écht– en heel artistiek, heeft zich later in Duitsland gevestigd), broertje Claus (later ook naar Australië verhuisd). Tenslotte moet ik ook het buurmeisje Antien noemen waarmee hij later trouwde. Onze hele jaarclub was erg op haar gesteld.
Leiden / Geologie
Zijn start in Leiden was voor zijn binnenwereld niet eenvoudig, hij kwam werkelijk van een andere planeet. Desondanks heeft hij uitbundig genoten, veel vrienden gemaakt en zijn studie heel goed gedaan. Als hij werkte hing hij een paar dagen op een bed en bladerde wat in de boeken en dictaten (vaak ‘geleend’ van Henk Rijks, de trouwe collegeloper) en haalde dan een negen. Ikzelf haalde (op basis van dezelfde dictaten) na heel hard werken een acht en Henk na langdurige studie een zeven. Han de Meijer had geen enkel support nodig en hij scoorde geheel op eigen kracht vaak een acht. In onze jaarclub (Pimpernel) zaten dus de hiervoor genoemde vier geologische studenten.
Ook in het praktische werk was Michel niet te verslaan. Zijn afstudeer-scriptie, gebaseerd op petrologisch veldwerk in Galicië, werd later inhoudelijk door een promovendus, vrijwel zonder het noemen van zijn naam, intens gebruikt; maar hij zat toen al in Australië.
Hieronder zie je een foto uit 1958 van een deel van het kamp van Michel en mij bij de oefenkartering in Felechas, Cantabrisch Gebergte (Spanje). We hadden veel plezier, de geologie was een spannende hobby, ik heb toen veel van hem geleerd en hij wellicht ook iets van mij.
Nog goed herinner ik me dat we later in de Pyreneeën, boven de 2500 m, na het lunchen met een blikje sardines, vervolgens onze ruggen insmeerden met de olijfolie uit dat blik: we werden daardoor hartstikke bruin en op die hoogte ontbraken de hinderlijke insecten gelukkig.
Australië / Geologie
Michel trok met zijn vrouw Antien en dochter Babet naar Australië. Hij werkte vooral in de ertsmijnbouw in Australisch Nieuw Guinea en was daarbij zeer succesvol. Wat doet zo’n academicus in godsnaam in zo’n mijn?? Wel, hij is de enige die de natuur daar ‘begrijpt’. Men ontgint bijvoorbeeld op 1200 meter diepte een erts-ader en alles gaat maanden goed, de opbrengst is hoog, maar dan plotseling is de rijke mineraal-laag verdwenen. Daar zit je dan met je twee duizend mijnwerkers, je kostbare apparatuur, en met je directie en aandeelhouders: twee weken lang inkomsten nul en algehele vertwijfeling!
De geoloog die ook in de tijd daarvoor de vinger aan de pols van moeder Aarde hield, ontwikkelt dan een theorie wat er aan de hand is. De vraag is: vinden we de ader terug als we een kostbare schacht schuin naar boven maken, of moeten we een gang naar links of rechts aanleggen, of afbuigen verder naar beneden, of is het hopeloos en zijn we het erts voorgoed kwijt? Een spannend avontuur: een goede geoloog doet dan –onder grote druk– wat aanvullend onderzoek, plaatst een aantal proefboringen en lost het vraagstuk op. Michel was daar een meester in en werd op handen gedragen.
Antien ontwikkelde in die zelfde tijd haar artistieke talenten vooral op het gebied van de ‘pottery’. Bovendien kregen ze een tweede kind, een zoon.
Revolutie / Omzwaai / Wedergeboorte
Wat precies de aanleiding was, is me nooit helemaal duidelijk geworden, maar op een goede dag gooide Michel plotseling het geologische werk neer, ook scheidde hij van Antien en schreef zich in op een conservatorium in Australië om muziek, piano en saxofoon te studeren. Je moet maar lef hebben.
Muziek
Michel was altijd al gefascineerd door muziek: hij speelde redelijk en talentvol improviserend piano, was een bedreven accordeonist en kon wel iets met een sax en eigenlijk met vrijwel elk instrument. Kennelijk had hij zich altijd op dat gebied verder willen ontwikkelen.
Hij maakte zijn conservatorium studie af, terwijl hij geld verdiende met bridge. Onderschat zijn ontwikkeling niet: hij schreef later boeken over muziek die nu nog over de hele wereld gebruikt worden, en hij gaf via internet op alle continenten muziekles aan betalende klanten.
Illustratief voor zijn niveau is dat hij op een gegeven moment toen hij in Holland was, werd uitgenodigd op het conservatorium van Rotterdam om daar saxofoon les te geven en zijn methode toe te lichten. Een aantal van zijn internet-sites is na zijn overlijden uit de lucht gehaald, maar de volgende bestaat nog:
Bridge
Dat spel had altijd al –ook reeds in Leiden– voor hem een zekere bekoring en hij was er érg goed in. Later in Australië ging hij bridgeles geven en hij ontwikkelde op internet bridge-onderwijs met klanten over de hele wereld, die zijn lesmateriaal afnamen.
Versierder
Michel had veel belangstelling voor het vrouwelijk schoon. Dat heeft hem wellicht een paar keer opgebroken, maar gaf ook aanleiding tot hilarische taferelen. Ik herinner mij nog goed dat hij bij een bezoek aan Holland een geweldig ‘stuk’ had opgescharreld. Ze logeerden toen samen in het statige Kurhaus te Scheveningen: prachtige suite, zonnig terras met uitzicht op zee, deftige obers, schitterende wijnen. Maar Michel was teneinde raad: het bleek namelijk dat deze weergaloze vrouw alleen maar zaagsel in haar hoofd had. Voor een gezellig samen zijn, had Michel wel wat meer nodig.
Zakenman
Michel heeft mij nog het meest versteld doen staan, toen hij, nadat zijn vader overleden was, zijn moeder vanuit Australië te hulp kwam om het juweliersbedrijf van zijn vader goed te verkopen. Er waren allerlei kapers op de kust, gerenommeerde juweliers, bedreven in het vak en door de wol geverfd. Ze dachten de buit gemakkelijk te kunnen binnen halen. Aan de andere kant van de tafel zat Michel, de zoon die overgekomen was uit Australië, in spijkerbroek, scherpzinnig, voorkomend en vriendelijk. Én met een handelsbekwaamheid, doorzicht en zakelijkheid die je niet had kunnen verwachten. Hij heeft die klus, als relatieve amateur, ongelofelijk goed afgewikkeld. Hij werd achteraf door zijn professionele tegenspelers uitvoerig gecomplimenteerd.
Toen ik het verhaal begrepen had, dacht ik aan de directie van de Shell waarin vaak een ex-geoloog, na een langdurige selectieprocedure, aan het hoofd stond. Michel had het gekund.
Slotwoord
Ik heb u niets verteld over de aardige kanten van zijn karakter: zijn gevoel voor humor, zijn plezier in het leven, zijn vriendschap zonder terughoudendheid etc. Dat moet een ander dan maar doen.
Stel dat er een hiernamaals is, wat zou hij dáárom moeten lachen. Hoe dan ook, hij zal rusten in vrede, want hij heeft veel van zijn leven gemaakt.
Maarten Fischer, december 2017
Hi Houk, ja dat was een erg mooi bericht en heb er ook van genoten.. thanks. Wat dat lachen over het hiernamaals betreft, wilde ik “zweverige” ? Wivica Furstner (geboorte en roep naam) er graag noch wat aan toevoegen. Michel was ca een maand voor zijn overlijden noch een paar weken bij mij hier in D.
St.Peter bij Freiburg en had ik niet de indruk dat hij over het “hiernamaals” lachte. In tegendeel hij stond er op het laatst van zijn leven open voor. Van mij uit sprak ik eigenlijk nooit met hem over zulke spirituele thema’s. Iedereen heeft zijn eigen leven en ideeën en is het niet aan mij die in een andere richting te overtuigen. Wanneer men mij er naar vraagt spreek ik er graag over. Het is een rijkdom in mijn leven.
Ja Houk, kabouters en vele ander natuurwezens bestaan ECHT… ;-)))) ? hartelijke groet ? Wivica ???
Dag Wivica,
Enige jaren geleden heb ik nog een paar maal ge-emaild mat Michel. Helaas wist ik niet van zijn overlijden. Ik zocht onder Martinshof nog naar zijn website maar kon helaas niets meer vinden. Ik vond die zo uitgebreid schrijven over jullie levensloop en wilde die nog eens raadplegen. Ook de foto van ons hele team stond hierop.
Is dit totale verslag nog ergens te downloaden? Ik zou dit graag nog eens willen lezen en.
Jij woont nog in Duitsland. Misschien wil je nog eens antwoorden??
Hallo Wivica,
Het was fijn jaren geleden een bericht van je te ontvangen, naar aanleiding van mijn geschrijf over Michel bij zijn overlijden. De tijd gaat snel, het is al weer een drie jaar geleden. Hoop dat het goed met je gaat en met je schilderwerk e.d.
Hartelijke groet, Hauk/Maarten Fischer
Thanks Houk dat was Michel Ik heb er van genoten met een traan in mijn ogen.Antien